Bij het verschijnen van Down Where The Spirit Meets The Bone loopt Lucinda Williams al een hele tijd mee in de muziekindustrie. Het dubbelalbum van de 61-jarige rootszangeres volgt op een heruitgave van haar titelloze doorbraakalbum, dat in januari 2014 ruim een kwart eeuw bestond. De decennia aan ervaring neemt Williams mee op haar elfde plaat dat desondanks ook een aantal primeurs bevat. Het album verschijnt op haar kersverse eigen label en bevat voor het eerst een liedje op basis van een gedicht van haar vader Mitt Williams. De titel Down Where The Spirit Meets The Bone is afkomstig van hem. Andere vermeldingswaardige bijdragen komen van de meestergitaristen Bill Frisell en Tony Joe White. Hun prikkelende fuzzy solo's worden enkel in intensiteit geëvenaard door de rauwe strot van hun opdrachtgeefster, die immers altijd door merg en been gaat. Zoals vaker met dubbelalbums is Down Where The Spirit Meets The Bone wel een erg lange zit en dat terwijl Williams zeker nog genoeg materiaal had voor een derde schijfje. Het toont echter zonder meer aan dat de singer/songwriter nog genoeg te vertellen heeft. (JE)