Na jaren van geruchten en vage releasedata verscheen in september 2014 het dertiende U2-album vrijwel uit het niets. Ruim vijf jaar na No Line On The Horizon hadden ineens een half miljard Apple-gebruikers Songs Of Innocence ongevraagd op hun telefoon of computer staan. Een vreemde marketingstrategie die veel weerstand opriep. Was muziek nu ook al spam geworden? Terwijl de media zich richtten op de grote groep critici, beluisterde een nog grotere groep mensen uit nieuwsgierigheid de nieuwe verzameling liedjes. Zij hoorden een modern klinkende plaat die dankzij de immer galmende Bono ook heel vertrouwd klonk. Een paar aardige vondsten van topproducer Danger Mouse – die nog niet eens geboren was toen de Ierse band werd opgericht – gaf sommige nummers zelfs een gevoel van relevantie mee. En dat terwijl U2 al meer dan 35 jaar op de klok had staan. Volgens gitarist The Edge nam zijn groep tussen 2009 en 2014 wel meerdere albums op, waaronder een danceplaat met producer RedOne (Lady Gaga, Jennifer Lopez), maar wilde het kwartet alleen iets uitbrengen als het écht goed genoeg was. Het evenwichtige Songs Of Innocence voldeed aan die eis. (JE)