IJsland is inmiddels waarschijnlijk net zo beroemd om de unieke popmuziek als om het unieke landschap van vulkanen, watervallen, geisers en gletsjers. Eigenzinnig, artistiek en sprookjesachtig zijn termen die vaak gebruikt worden om IJslandse artiesten en hun muziek te beschrijven. Het gaat allemaal op voor Ólöf Arnalds, die met Palme haar vierde album aflevert. Arnalds heeft dan ook al jaren een vaste plek in de IJslandse muziekscene. Behalve dat ze familie is van neoklassiek componist Ólafur Arnalds maakte ze ook deel uit van de tourband van múm , en ze werkte samen met onder meer Björk en Mugison . Waar ze op haar eerste twee albums voornamelijk in het IJslands zong, is Arnalds sinds Sudden Elevation (2013) overgestapt op het Engels. Gebleven is haar bijzondere stemgebruik en zang, en de manier waarop ze zelfs de kortste woorden nog extra lettergrepen weet te geven. Muzikaal lopen op Palme de invloeden uiteen van folk en jazz tot indie en electronica, met erg fraaie nummers als Turtledove, Soft Living en vooral Patience als resultaat. (IV)