Neil Young Solo storytone
Album
Een paar maanden na de elementaire plaat A Letter Home (mei 2014) pakt Neil Young groots uit. Storytone is voornamelijk gevuld met bluesnummers waarop de Canadese rocker wordt ondersteund door een 92-koppige big band. Naast een paar emotionele ballades laat ome Neil zijn luisteraars eens lekker swingen. Het is na synthpop ( Trans , 1982), oubollige rock-‘n-roll ( Everybody’s Rockin' , 1983) en maffe electro ( Le Noise , 2010) het zoveelste vreemde uitstapje in zijn lange loopbaan. Aan de andere kant blijft Neil Young altijd Neil Young. Zijn hoge stem is uit duizenden te herkennen en wordt met de jaren excentrieker. Erg zuiver zong hij nooit, maar op zijn 68ste piept en kraakt hij af en toe behoorlijk. Dat zal lang niet iedereen kunnen waarderen. Een ander grappig detail is dat Young op Storytone een nummer over milieubewustzijn meteen laat volgen door een ode aan lange autoritten. Je kunt je er ook aan ergeren natuurlijk, maar een plaat van Neil Young is tenminste nooit saai. (JE)
Meer informatie
Je leent dit album bij Muziekweb.
Tracks
- Plastic flowers
4:04
- Who's gonna stand up
3:49
- I want to drive my car
2:22
- Glimmer
3:10
- Say hello to Chicago
4:54
- Tumbleweed
3:22
- Like you used to do
2:39
- I'm glad I found you
3:22
- When I watch you sleeping
5:36
- All those dreams
3:52
- Plastic flowers
4:06
- Who's gonna stand up
4:23
- I want to drive my car
3:10
- Glimmer
5:01
- Say hello to Chicago
4:57
- Tumbleweed
3:38
- Like you used to do
2:40
- I'm glad I found you
3:42
- When I watch you sleeping
5:30
- All those dreams
4:25