De mentale ziektegeschiedenis van een artiest hoeft niet altijd een aanprijzing te zijn voor een album. Zo gaat de release van het derde album van de Pakistaans/Britse zangeres Rumer (Sarah Joyce) vergezeld van publiciteit over haar depressies en bipolaire stoornissen van de afgelopen jaren. Schuld hieraan was onder andere het succes van haar debuut Seasons Of My Soul (2011) en de persoonlijke druk die dit haar gaf. Na de cover-plaat Boys Don't Cry (2012) is Into Colour het album waarop zij eindelijk afrekent met die malaise. Maar het is niet meer dan een warme softpopplaat geworden met invloeden uit smoothe jaren zeventig soul en de oorstrelende klanken van The Carpenters en Burt Bacharach. Daar staat ook producer (en haar nieuwe partner) Rob Shirakbari garant voor die jaren samenwerkte met Bacharach. Juist de persoonlijke diepgang van haar debuut ontbreekt daarbij; geen spoor van depressie of andere ongemakken. Daardoor wil Into Colour je niet raken en blijft het steken in het predicaat 'aangename plaat'. (MR)