De hoes van Polyphonic Beings doet, met een grote schorpioen te midden van lichtstralen in een sterrenhemel boven een bergmeer, wellicht een progrockband vermoeden, maar Cristian Vogel heeft daar weinig mee van doen. De in Chili geboren en in Engeland opgegroeide Vogel maakt elektronische muziek met een experimenteel karakter. Hij werkte eerder samen met onder anderen Jamie Lidell (als Super Collider) en componeerde muziek bij uitvoeringen van moderne dans. Vogel studeerde twintigste-eeuwse muziek, en voor zijn avantgardistische, techno-achtige producties laat hij zich inspireren door componisten en genres die tijdens zijn colleges ongetwijfeld aan bod zijn gekomen. Zoals Karlheinz Stockhausen, naar wie Vogel verwijst in de begeleidende tekst bij Polyphonic Beings. Daarmee is direct duidelijk dat dit geen muziek is voor de dansvloer. De zeven composities (nummers klinkt wat ongepast) op Polyphonic Beings komen nog altijd uit de studio van een danceproducer, maar wel een producer die zijn luisteraar meer wil laten horen (en voelen) dan de ‘four-on-the-floor’-beat. (IV)