Normaal gesproken wordt er gevoetbald, maar als One Direction in juni 2014 het San Siro Stadion in Milaan betreedt is er geen grasveld te zien. Duizenden gillende meisjes verbergen de gebruikelijke functie van het voetbalstadion. Ze liggen aan de voeten van het vijftal uit Engeland, zoals je mag verwachten bij een boyband. En toch is One Direction anders. De vijf jongens zien er meer uit als rocksterren dan als de troonopvolgers van New Kids On The Block, Take That of The Backstreet Boys. Harry Styles lijkt met zijn wilde haardos, bij elkaar gehouden door een slordige bandana, op de kleinzoon van Keith Richards van The Rolling Stones. Zijn vriend Niall Horen speelt zelfs behoorlijk slaggitaar. De andere drie jongens blijken ook meer bedreven in het springen dan in het dansen en harmonieus gezongen wordt er al helemaal niet. De muziek van One Direction staat voor veel schreeuwerige uithalen, die je als luisteraar lekker mee kan roepen. Ze zijn minder muzikaal en punk dan hun vrienden van 5 Seconds Of Summer, maar de klassieke rock van The Who en Bruce Springsteen heeft zeker model gestaan voor hun krachtige muziek. (JE)