De opmerkelijke albumtitel en -hoes doen vermoeden dat Aafke Romeijn een bijzondere plaat heeft gemaakt. Dat wordt bevestigd bij beluistering van Chin. Ind. Spec. Rest., Romeijns eerste Nederlandstalige album, dat met een jaar vertraging ook officieel wordt uitgebracht via een platenmaatschappij. Romeijn is dan al jaren bezig met muziek. Ze speelde in een punkbandje, studeerde compositie aan het conservatorium en bracht in 2011 het Engelstalige Stella Must Die uit. Daarnaast is ze docent Nederlands en heeft ze ook al een roman op haar naam staan. Die ervaring van het werken met taal komt duidelijk tot uitdrukking op Chin. Ind. Spec. Rest., dat opvalt door de wat surrealistische en soms grappige teksten vol spitsvondigheden. Het geluid is sterk elektronisch, vol synthesizers en drumcomputers, met als rustpuntjes enkele pianoballades, zoals Huilend Naar De Club, een cover van De Jeugd Van Tegenwoordig . Aafke Romeijn heeft met Chin. Ind. Spec. Rest. een eigenzinnig album gemaakt, te eigenzinnig misschien om veel mensen te kunnen bekoren, maar dat is in dit geval helemaal niet erg. (IV)