Het idee van evolutionaire muziek past perfect bij de Franse muzikant Ariel Kalma. Zijn composities zijn vaak lang, hebben een traag verloop en bieden de luisteraar zo de gelegenheid om de ‘evolutie’ van tonen en ritmes volledig te volgen. Toch zou de term ‘revolutionaire muziek’ net zo goed passen. Kalma heeft sinds de jaren zeventig muzikale technieken van over de hele wereld geïntroduceerd bij een westers publiek. Zo leert hij in India circulair adem te halen, waardoor hij als saxofonist eindeloze tonen kan voortbrengen. Ideaal voor zijn sferische en experimentele muziek die later onder verschillende namen bekend zal worden, waaronder ambient, minimal en new age. Naast zijn ontdekkingsreizen heeft Kalma een lange tijd gewerkt bij een Frans instituut dat zich met musique concrète bezighoudt. Daar leert hij de mogelijkheden van de studio en elektronica voluit te benutten. De compilatie An Evolutionary Music (1972-1979), die in 2014 verschijnt en dus gevuld is met ruim vijfendertig jaar oude composities, leunt op beide kanten van Kalma’s werk: organische saxofoonklanken en buitenaardse synthesizers. Een perfecte uitgave om de ontstaansgeschiedenis van baanbrekende muziek te bestuderen. (JE)