Alles verandert, dus ook Belle & Sebastian. Dat is soms moeilijk te accepteren, zeker voor degenen die B&S-albums als Tigermilk en If You’re Feeling Sinister (terecht) tot hun favorieten rekenen. Maar ook zij moeten toegeven dat de Schotten al in 2003 braken met hun imago als band van introverte melancholici, toen ze de samenwerking aangingen met hitproducer Trevor Horn op Dear Catastrophe Waitress . Het negende album Girls In Peacetime Want To Dance is op het eerste gehoor een nog veel grotere stijlbreuk dan díe plaat al was. Dat komt vooral doordat Stuart Murdoch c.s. zich hebben laten inspireren door disco, en samen met producer Ben H. Allen flink wat synthesizers hebben toegevoegd. Nummers als Enter Sylvia Plath, The Party Line en Play For Today staan mijlenver af van de melodieuze gitaarpop van weleer. En ook de flirt met Balkaninvloeden in The Everlasting Muse is even slikken. Maar, Murdoch schrijft nog altijd intelligente, subtiele liedjes, de dwarsfluit in Allie is ouderwets zoet en Ever Had A Little Faith? had zo op een van de eerste albums kunnen staan. Gelukkig blijven sommige dingen dus wel degelijk hetzelfde. (IV)