De Canadese groep Viet Cong staat voor nerveuze en nietsontziende indierock. Misschien dat het kwartet – met ex-leden van Women in de gelederen – zich daarom noemde naar de communistische guerrillagroep die tijdens de Vietnamoorlog (1955-1975) vocht tegen Amerikaanse inmenging in hun land. Gezien de enorme ravage en al het menselijk leed dat deze oorlog heeft veroorzaakt in Vietnam, getuigt het gebruiken van deze naam niet van veel smaak. Een vergelijking met Joy Division – vernoemd naar de vermeende naam voor bordelen in concentratiekampen tijdens de Tweede Wereldoorlog – is om die reden al op zijn plek. Maar ook de muziek heeft veel weg van de Engelse postpunkband. Viet Cong combineert dezelfde koude, monotone zang met gedreven ritmes. Het Canadese gezelschap gooit alleen nog wel wat extra hout op het vuur door mooie koortjes en veel scherpe, haast jengelende, gitaren toe te voegen. Door middel van een paar goed getimede instrumentale stukken vol ruis, zorgt Viet Cong bovendien voor genoeg afwisseling. Een absoluut geslaagd debuut. (JE)