Zangeres en songwriter Natalie Prass werkte altijd op de achtergrond in het muzikale broeinest Nashville totdat zij in 2012 de kans kreeg om haar eerste soloplaat op te nemen voor het label Spacebomb Records. Maar nog voordat deze kon worden uitgebracht, brak labelbaas Mathew E. White door met zijn debuut Big Inner waardoor het debuut van Prass om technische en strategische redenen drie jaar op de plank bleef liggen. Het was het wachten waard want haar titelloze debuut had niet anders mogen klinken. Dat heeft alles te maken met de fantastische huisband van Spacebomb waaronder een kopersectie die onder leiding van arrangeurs en producers White en Troy Pollard de sterren van de hemel speelt. Het geeft een warme jaren zeventig-vibe mee aan het album dat qua sfeer ergens tussen Stax en Philly soul laveert, een mooie balans tussen ruw en zoetig. Prass heeft geen soepele stem maar probeert ook niet soulvol te zingen. Soms kirt zij bijna, net boven haar bereik, waar iets gekweld van uitgaat. Het maakt deze vrucht van haar geduld tot een oprechte blanke soulplaat, vrij van poses en maniertjes. (MR)