Het Amerikaanse neoprogicoon Neal Morse is, als goed christen, geen man met een groot ego. Na zijn vertrek uit Spock's Beard in 2002 maakte hij een aantal monumentale soloplaten (zoals het aan Maarten Luther gewijde Sola Scriptura in 2007) als muzikale belijdenissen van zijn gevonden geloof, zonder overigens prekerig te worden. Daarnaast maakt hij deel uit van de trans-Atlantische supergroep Transatlantic . Nu is er ineens The Neal Morse Band met in de gelederen onder andere drummer Mike Portnoy (Transatlantic, ex- Dream Theater ). Deze groep ging zonder enige voorbereiding de studio in, de totstandkoming van The Grand Experiment was een volledig groepsproces. Een even bescheiden als sterke zet van Morse want het leverde een ijzersterk album op. Met name de vierstemmige zang is daarbij een belangrijke troef. Naast de Boston -achtige poprock van nummers als Waterfall en Agenda, bevat The Grand Experiment twee epossen waarin melodieuze polyfone zangpartijen opgaan in complexe prog. The Neal Morse Band weet hiermee prog toegankelijk te maken voor iedereen die het horen wil. (MR)