Toen een bejaarde Roebuck “Pops” Staples een keer ziek op bed lag, riep hij zijn dochter Mavis bij zich. Hij liet haar een tape horen met liedjes die hij kort daarvoor had opgenomen. Na afloop gaf hij Mavis de tape met de woorden: ‘Don’t lose this, Mavis’. Dochterlief, zelf natuurlijk bekend als soulzangeres, knoopte de woorden goed in haar oren. Haar vader overleed in 2000 op 85-jarige leeftijd, maar vijftien jaar na zijn dood verschijnen de liedjes van die tape alsnog onder de titel Don’t Lose This. De oorspronkelijke gitaar- en zangpartijen zijn aangevuld door Jeff Tweedy ( Wilco ), al jaren de vaste sideman van Mavis Staples . Mavis is zelf ook te horen in een aantal nummers. Omdat Pops Staples decennialang met zijn drie dochters The Staple Singers vormde, klinkt die combinatie volstrekt naturel. Maar het meest bijzonder op dit album blijft de breekbare, wijze stem van Pops Staples waarin een leven vol vreugde en verdriet doorklinkt. (PdK)