‘Het is geen theater, maar een gebed, een mediatie.’ Aldus regisseur Peter Sellars over zijn in scène gezette bewerking van Bachs Matthäuspassion in de strak moderne concertzaal van de Berliner Philharmoniker. Naar verluidt was het publiek in 2010 emotioneel gevloerd door deze semi opera (gedirigeerd door Simon Rattle). De solisten beeldden het verhaal uit alsof het een passiespel was. Ook het koor beweegt zich vrij over het toneel. Soms vluchtten de koorleden zelfs in paniek van het toneel weg, als de tekst daar aanleiding toegaf. Vanwege de dubbelkorige opzet van de Matthäus zal het niet eenvoudig zijn geweest om strak de hand te houden in de regie. Het meest opmerkelijk is wel dat de Christuspartij (Christian Gerhaher) aan de zijkant vanaf een balustrade gezongen wordt. De centrale held heeft hierdoor opmerkelijk genoeg geen deel aan de feitelijke handeling op het toneel. Zijn rol wordt echter realistisch uitgebeeld door de evangelist (Mark Padmore). Het is dan ook de evangelist die tijdens het slotkoor voor dood op een verhoging ligt. In de laatste maten is hij totaal aan het zicht onttrokken, omdat de koorzangers zich liefdevol rond de baar hebben geschaard. Ook de alt Magdalena Kozena maakte indruk vanwege haar warme en volbloedige stemgeluid. (HJ)