Het komt niet vaak voor dat een liedje wordt gemaakt over het krijgen van een astma-aanval tijdens een ochtendje tuinieren. Courtney Barnett deed het, met het erg leuke Avant Gardener. Het nummer was te vinden op het album The Double EP: A Sea Of Split Peas , waarmee de Australische in 2014 haar eerste twee ep’s bundelde. Op die ep’s was meer van dergelijk materiaal te vinden: droogkomisch, openhartig, intelligent en uitgevoerd met een zekere luiheid. Dat laatste leverde haar vergelijkingen op met ‘slacker rock’-artiesten uit de jaren negentig: bewust nonchalant en met zo min mogelijk glamour. Op haar officiële debuut Sometimes I Sit And Think, Sometimes I Just Sit maakt Barnett de verwachtingen die haar ep’s wekten helemaal waar. Met Barnett zelf op gitaar en slechts bas en drums als begeleiding levert ze een erg aangenaam album af waarop ze flink kan rocken, maar soms ook wat gas terugneemt. Altijd toont ze een originele blik op de wereld die tegelijk heel herkenbaar is, zo alledaags zijn de onderwerpen soms. Het was alleen wachten tot iemand er een geweldig liedje over schreef, en Courtney Barnett doet dat hier keer op keer. (IV)