Hoeveel heeft een echt goede singer/songwriter nodig voor het schrijven van een liedje? Heel weinig, zo bewijst Ron Sexsmith in zijn inmiddels al meer dan twintig jaar omspannende carrière. Album na album levert de Canadees de meest fraaie nummers af, altijd van kwaliteit en ogenschijnlijk zonder moeite. Met Carousel One is dat niet anders. Voor de titel (en het artwork) liet Sexsmith zich inspireren door de bagageband op het vliegveld van Los Angeles waar de koffers uit Canada binnenkomen, maar hij doet verder weinig met dit thema. Er staan voornamelijk weer observaties over het leven en de liefde op Carousel One, met alle ups en downs die daarbij horen. Toch lijken er dit keer wat meer ups te zijn voor Sexsmith, want Carousel One klinkt vaak behoorlijk optimistisch. Een groot aantal gerenommeerde studiomuzikanten onder productionele leiding van Jim Scott voorzag de liedjes dit keer van accenten op mandoline, pedal steelgitaar en Hammondorgel, waardoor Carousel One een typisch Sexsmith-album is geworden dat toch weer iets eigens heeft. (IV)