Het Schotse trio Young Fathers was in 2014 de verrassende winnaar van de Mercury Prize, de belangrijkste muziekprijs van Groot-Brittannië. De groep deed er die avond zoveel mogelijk aan om het grote publiek van zich te vervreemden. Het dankwoord van de stuurs kijkende bandleden na de uitreiking was zo kort mogelijk. Het optreden eerder op de avond zat vol chaotische maatsoorten, stotterende rapteksten en een flikkerende stroboscoop. Een dwars gezelschap dus, maar dat was op het bekroonde album Dead (2014) ook al horen. Het ambitieuze trio lijkt vastberaden hun muzikale grenzen op te wekken op het album met de prikkelende titel White Men Are Black Men Too. De nummers zijn opgestapeld uit verschillende lagen waarin alle geluiden omhoog borrelen. Soms een fraaie melodielijn, maar even vaak schijnbaar willekeurig gekozen geluiden zoals de rinkelende fietsbellen in Old Rock N Roll. Qua geluid lijken Young Fathers anno 2015 dichter te liggen bij ongrijpbare indierock dan bij de hiphop uit hun jeugdjaren. Hoe dan ook, zowel hiphop als indie klonken zelden zo avontuurlijk. (PdK)