Op A Guide To Love, Loss & Desperation (2007) en This Modern Glitch (2011) leerden we The Wombats kennen als een onderhoudende band met een groot verlangen naar het verleden. De jeugd van het Engelse trio drukte een groot stempel op de sound en de teksten van de indiegroep. Het derde album Glitterbug grijpt ook flink terug naar het verleden, want de jaren tachtig klinken er behoorlijk in door. Mensen die van vernieuwende muziek houden, kunnen Glitterbug links laten liggen. Houdt u echter van new wave en synthpop dan is het een ideale plaat. Na twee robuuste cd’s, leveren The Wombats gewoon weer een sterk popalbum af. Een herhaling van zetten is het zeker, maar voor de band zelf is het toch nieuw terrein. De gitaartjes zijn naar de achtergrond verdwenen, terwijl de synthesizers meer ruimte krijgen. Ook zijn de scherpe randjes van de zang van Matthew Murphy verdwenen. Zijn stem heeft nu wel wat meer diepgang. Glitterbug is geen wereldschokkende plaat, maar bewijst dat The Wombats anno 2015 nog altijd in ontwikkeling zijn. (JE)