De Canadese singer/songwriter Patrick Watson geniet, met zijn gelijknamige band, een comfortabele wereldwijde cultstatus. In Nederland verkoopt hij makkelijk een grote club als De Melkweg uit, met publiek dat komt voor zijn melancholieke artpop met klassieke en cabareteske invloeden en zijn nimmer aflatende gevoelige zangstem – een breekbare maar welluidende falset. Die falsettogevoeligheid ontbreekt niet op het vijfde album Love Songs For Robots, maar muzikaal gooide Watson ditmaal het roer enigszins om. Hij is een groot fan van science fiction en zoals de albumtitel al verraadt, uit dit zich in meer mechanische en elektronische klanken. Opvallend dat hij daarmee toegankelijker klinkt dan ooit. Maar zoals gezegd blijft Watson qua stemgeluid dezelfde en zullen daarmee zijn songs nooit lichtvoetig klinken. Zijn fans zullen hem daar dankbaar voor zijn. (MR)