De Brit Paul Weller is gedurende zijn lange carrière nooit te betrappen geweest op gebrek aan inspiratie. Als punk, mod, blanke soulzanger, singer/songwriter en stijlicoon vond hij zichzelf regelmatig opnieuw uit en bleef hij verrassen, waarmee hij een invloedrijke naam behield in de britpop. Dit betekende ook dat fans van een pastorale klassieker als Wild Wood (1993) flink moesten slikken bij het kille en krautrockzwangere Sonik Kicks (2012). Zijn twaalfde album Saturns Patterns klinkt weer wat retrospectiever en diverser. Going My Way is bijvoorbeeld een romantisch pianolied in de traditie van You Do Something To Me, terwijl de blue eyed soul meets punkrock van de titelsong niet had misstaan op een late plaat van The Jam . De eenentwintigste-eeuwse productie - hard uitgestuurd en met veel elektronische effecten - brengt dit alles samen tot een sterk album van deze, nog steeds relevante artiest. (MR)