Overspelige dames, wankele kroegtijgers, een moordlustige pastoor… het wemelt van de vreemde snuiters op het derde album van The Bullfight. Het Rotterdamse gezelschap is niet voor één gat te vangen wanneer ze de avonturen van deze schuinsmarcheerders op muziek zetten. Americana, vaudeville, een wals, een vleugje new wave: het kan allemaal bij The Bullfight. De fraaie arrangementen worden soms gekleurd door obscure instrumenten als melodica (in Gladly, Willingly) of een mondharp (in het titelnummer). Frontman Nick Verhoeven heeft een opvallende stem waarmee hij soms kan huilen als The Cure’s Robert Smith, maar net zo makkelijk vervaarlijk kan mompelen à la Nick Cave. Wanneer Verhoeven duetteert met de twee zangeressen (Linda Kreuzen en Daisy Cools) geeft dat een mooi spanningsveld. La Chasse bewijst dat The Bullfight een unieke band in het Nederlandse poplandschap is. Eentje die het verdient om vaker gehoord te worden. (PdK)