Arnold Schönberg stelde hoge eisen aan zichzelf, aan zijn leerlingen, aan de musici en aan het publiek. Zo nu en dan deed hij echter de moeite om zijn revoluties toe te passen op meer gangbare muzikale genres. Het Vioolconcert en het Pianoconcert uit zijn Amerikaanse periode vallen in die categorie. Niet dat deze concerten daardoor net zo populair zijn geworden als die van Beethoven, Brahms of Tsjaikovski. Schönbergs strengheid heeft echter zijn charme: je moet als luisteraar je best doen, maar er is dan ook een wereld te veroveren. Niet iedereen heeft die pioniersgeest. Let wel, dit is het vioolconcert dat de legendarische Heifetz aan de kant schoof omdat hij het onspeelbaar vond. De in Berlijn geboren en werkzame violist Kolja Blacher durft het wel aan. Het orkestwerk Pelleas und Melisande is eveneens complex. De stijl is echter veel toegankelijker, meer in de buurt van Gustav Mahler en Richard Strauss. Dit gepassioneerde werk laat mooi horen uit welke wereld Schönberg afkomstig is. (HJ)