Bij het verschijnen van Before This World durft James Taylor te zeggen wat veel mensen niet eens durven te denken: hij beschouwt dit als zijn laatste plaat. De singer/songwriter rekent het allemaal voor. Na October Road (2002) duurde het dertien jaar voordat hij weer een album met eigen werk maakte en dat zou betekenen dat hij pas op zijn tachtigste toe is aan een eventuele opvolger. Taylor werkt langzaam. Zeker het schrijven van teksten kost hem veel tijd. Misschien ligt daar wel de kracht van de oude meester. Op Before This World staat geen noot te veel en geen woord te weinig. Muzikaal is het allemaal netjes verzorgd, waarbij de heldere zang van Taylor wederom opvalt. Ook de koortjes die zijn spaarzaam gearrangeerde liedjes versieren zijn puntgaaf. Als op het einde de cd in herhaling lijkt te vallen en ten onder dreigt te gaan aan haar eigen schoonheid, gooit Taylor het broeierige Far Afghanistan in de mix. De oude rot is niet voor een gat te vangen en mag trots zijn op dit fantastische sluitstuk. (JE)