Nu Pink Floyd voorgoed beëindigd lijkt, gebruikt David Gilmour zijn machtigste wapen om fans aan zich te blijven binden. Dat is natuurlijk zijn gitaar. Niemand kan zo bluesy en tegelijk psychedelisch spelen als Gilmour. Zijn aanhoudend jankende noten en glasheldere arpeggio’s lijken wel direct hun weg te vinden naar de kosmos waar ook de goden met betraande ogen luchtgitaar beginnen te spelen. Zijn 4e solo-album wordt erdoor gedragen. Niet dat Rattle That Lock niet meer te bieden heeft. Het bevat een aantal smaakvolle songs die hij samen schreef met zijn partner en tekstschrijfster Polly Samson. De nummers zijn rijk gearrangeerd met hulp van veel gastmuzikanten, van cultheld Robert Wyatt tot presentator en pianist Jools Holland en zangers David Crosby en Graham Nash. Gilmours eigen stem is wat pijnlijk rauw gaan klinken met de jaren, maar heeft nog genoeg zeggingskracht. Dat geldt nog meer voor zijn gitaarspel waarmee Rattle That Lock tot een niet te versmaden post-Pink Floydalbum wordt. (MR)