Laat je niet foppen door de hoes. Ook al poseert daarop een jonge Tom Jones, de Tom Jones die dit album inzong is toch echt 75 jaar. Volgens Jones moet dit album gezien worden als een soundtrack bij zijn autobiografie die gelijktijdig verschijnt. Zo haalt Jones herinneringen op aan zijn eerste optredens, toen hij als kind zijn familie in Wales vermaakte. Ook zijn eerste Amerikaanse tournee en ontmoeting met Elvis Presley zijn nu in liedjes vastgelegd. Wat de muziek betreft lijkt Jones geen concessies meer te willen doen. De showtunes zijn verdwenen. In plaats daarvan zingt hij de Amerikaanse muziek waar hij als puber verliefd op werd: blues, soul, folk en country. Soms trekt Jones stevig van leer, zoals in Everybody Loves A Train, een gemene bluesstamper-met-slidegitaar. Daar staan enkele rustieke folkliedjes tegenover. In alle nummers laat Jones zijn indrukwekkende baritonstem flink gelden. (PdK)