Met Relax, Take It Easy scoorde Mika in de zomer van 2007 onder meer in ons land een dikke nummer 1. Blijkbaar maakt hij zichzelf ook niet al te druk, want deze cd liet opnieuw zo’n drie jaar op zich wachten. Wellicht was er sprake van bezinning, nadat de relatief sobere voorganger The Origin Of Love geen hits voortbracht en met name in Engeland commercieel teleurstelde. Het veelkleurige artwork vormt al een hint dat de inmiddels 32-jarige zanger met dit album teruggrijpt op de uitbundiger tijden van zijn eerste twee albums. En inderdaad, No Place In Heaven biedt precies datgene wat je van een Mika-album mag verwachten: heerlijk in het gehoor liggende popliedjes, die je al meezingt bij de tweede luisterbeurt. En zie na de derde luisterbeurt een stamper als Rio (met een van George Michaels Faith ‘geleend’ gitaarrifje) nog maar uit je hoofd te krijgen. Uiteraard ontbreekt ook de ballad over de schaduwkant van de liefde niet (Hurts). Al met al is dit een knap staaltje kwaliteitspop, waarmee Mika wel weer even vooruit kan. (RME)