"En de avondster – misschien is het je opgevallen? De avondster, zacht als een gum, blijft maar over hetzelfde plekje wrijven, alsof het een fout van ons – welke fout? - wil wissen, een zwakzinnig geluid is te horen als de gum heen en weer gaat, de fout kan niet gewist worden, minuscule flarden papier vallen glitterend op de bomen, het doet er niet toe dat de fout niet weg kan – de bewegingen van de ster, zacht, aanhoudend, eeuwigdurend, het eerste en het laatste ritme, hemels machtig maar praktisch als een weefgetouw of vers, heen en weer, heen en weer, de ster. 00Uit: 'Sauseschritt', vijfde Nederlandstalige dichtbundel van Martijn Benders"