Naar eigen zeggen had R.Kelly 462 songs geschreven voor dit album. De r&b-zanger barst nog van de energie. Dat laat hij al horen in het gesproken intro, getiteld The Poem. Kells maakt duidelijk dat hij de 50 mag naderen, maar nog lang geen oude man is. Hij geniet nog altijd van de liefde. Of zoals hij het zelf formuleert: ‘I am taking my jelly in your pastry’. Wat volgt is een album dat net zo zijdezacht voortglijdt als het dure, zijdezachte dekbed van Kelly. Soms pakt dat lekker uit, zoals Let’s Make Some Noise, een duet met Jhené Aiko of het ouderwets soulvol klinkende Marching Band. Natuurlijk gaat R.Kelly óver het randje, maar soms lijkt het een parodie te worden vooral wanneer hij een geluid maakt dat het meest lijkt op het leeg slurpen van een oester. Maar goed, dit is geen muziek om op te dansen of aandachtig te beluisteren. R.Kelly hoort tussen de lakens. Dat vindt hij zelf ook. (PdK)