De Amerikaanse rapper Macklemore heeft het niet gemakkelijk. Hij verkocht miljoenen platen van The Heist (2013), won meerdere Grammy’s en toch wordt hij absoluut niet serieus genomen. Dat is vaak bij succesvolle popmuzikanten zo; hoge bomen vangen veel wind. Macklemore wil echter iedereen te vriend te houden. Zelfs de mensen die walgen van de commerciële hiphop die hij samen met zijn producer Ryan Lewis maakt. Hij verontschuldigde zich in 2014 bijvoorbeeld voor het winnen van een Grammy, omdat hij vond dat de betere rapper Kendrick Lamar die eigenlijk verdiende. Het werd niet gewaardeerd. Zelfs het opvoeren van hiphop-kopstukken als dj Premier en KRS-One op dit tweede album voelt volgens critici geforceerd aan. Onterecht natuurlijk, want ook al is zijn muziek misschien niet zo diepgravend, Macklemore bedoelt het goed. Dat geldt ongetwijfeld ook voor zijn maatschappijkritische teksten, die net wat te oppervlakkig blijven. Zijn commerciële succes is er niet minder om. De artistieke erkenning die Macklemore zo graag wil, zal hij op basis van deze plaat echter niet krijgen. (JE)