Als muzikaal wonderkind werkte Esperanza Spalding zich omhoog uit het getto van Portland. Dit werd in 2011 bezegeld met diverse Grammy’s voor het even toegankelijke als eclectische jazzalbum Chamber Music Society . Maar daarmee stagneerden de ambities niet van deze bassist en zangeres die Madonna en Ornette Coleman als haar grote invloeden noemt. Zo blijkt uit haar vijfde album, het cryptisch getitelde Emily’s D Evolution, waar zij drie jaar aan werkte met producer Tony Visconti ( David Bowie ). Soepel zingt zij zich door een dertiental grillige, doorgecomponeerde songs die predicaten als jazz, soul en rock overstijgen. Het is een volkomen eigen ondoorgrondelijke muziekstijl die Spalding hier tentoonspreid – te complex om te grooven en te artistiek om je meteen te raken. Zelf betitelt Spalding dit album als persoonlijk. Het vraagt vele luisterbeurten om je welkom te voelen in haar wereld. (MR)