Ballingschap is het belangrijkste thema in het werk van Aziza Brahim . De zangeres groeide dan ook op in een vluchtelingenkamp in Algerije nadat haar geboortestad Laayoune in 1975 werd bezet door het Marokkaanse leger. Brahim behoort tot de Sahrawi: een woestijnvolk dat, net als de Marokkanen, een claim legt op de Westelijke Sahara. De muziek van de Sahrawi doet denken aan die van de Toeareg. Fans van bijvoorbeeld Tinariwen worden vast blij verrast door de aanstekelijke woestijnmuziek van Aziza Brahim. De zangeres studeerde gedurende haar tienerjaren enige tijd in Cuba en woont inmiddels in Spanje. Invloeden uit flamenco en Cubaanse muziek (en twee Spaanstalige liederen) geven Brahims muziek soms een latintintje. Toch zijn het vooral de elektrische gitaar en de bluesy stem van Aziza die dit fraaie album kleuren. Dat daarbij het lot van de Sahrawi-vluchtelingen beter bekend wordt bij een groter publiek is een belangrijke bijvangst. (PdK)