De muziek van de Australische singer/songwriter Matt Colby laat zich niet makkelijk omschrijven. En dat maakt hem juist zo interessant. Zijn voorbeelden lopen van Nina Simone tot Bon Iver . De enige overeenkomst tussen zijn soul- en folkhelden is dat ze allemaal een sterke stem hebben. Laat dat nou juist het sterkste wapenfeit van Colby zijn. Op zijn 16e won hij niet voor niets bijna de Australische tv-show Australian Idol. Tegen de verwachtingen in koos de zanger er hierna voor om rustig te werken aan zijn muziek. Hij verhuisde in 2009 naar Londen en maakte enkele ep’s. Pas zeven jaar later verschijnt debuutplaat Telluric. Colby maakt indruk met funky gitaren en soul-orgeltjes, maar het meest interessant zijn de sterke ritmes. Net zoals de nummers zelf schieten ze alle kanten op. Corby heeft al die poespas niet eens nodig. Monday bestaat bijvoorbeeld uit niet meer dan harmonieën en klappende handen. Op Good To Be Alone zingt Colby en speelt hij gitaar in de beste Jeff Buckley -traditie. Dit soort rustpunten maken het veelzijdige en overdadige Telluric goed te behappen. (JE)