In de zes jaar na Barking (2010) teerde Underworld vooral op oude successen. Het Britse duo leek geen nieuwe muziek nodig te hebben om voort te bestaan. Oude albums werden opnieuw uitgebracht en ook verschenen er compilatie-cd’s. Het hield de act – samen met de altijd verbluffende liveshow – relevant. Het negende album van Underworld lijkt in eerste instantie weinig vernieuwend. Waarom zouden ze iets toevoegen aan het vertrouwde geluid als dat nog zo succesvol is? Op de eerste drie nummers horen we Karl Hyde weer korte zinnen scanderen over opzwepende beats. Goede nummers, maar daarna wordt het pas echt spannend. Op de overige tracks neemt het duo namelijk gas terug om nieuwe impulsen toe te laten. Santiago Cuatro is een ambient track met een opvallende rol voor een Spaanse gitaar. Motorhome is een melancholische ballade met misschien wel de mooiste zanglijn uit Hyde’s loopbaan. Het album sluit af met een paar euforische meezingers, die een brug vormen tussen de verschillende stijlen op deze energieke cd. (JE)