Met het nieuwe lid Matthew Simms maakt Wire een wedergeboorte door. De Britse postpunkband maakt sinds 1977 vrijwel alleen maar goede platen, maar alleen de eerste drie groeiden uit tot klassiekers. Na bijna 40 jaar is Wire echter meer dan Pink Flag , Chairs Missing en 154 . Sinds het aantreden van nieuwe gitarist Simms in 2010 klinkt het kwartet net zo bevlogen en relevant als in zijn glorietijd. Platen als Change Become Us , Wire en Nocturnal Koreans worden niet voor niets lovend ontvangen. De gitaarexplosies van Simms – een slordige 30 jaar jonger dan de rest – zijn een belangrijke onderdeel van de wederopstanding. Maar ook de oude rotten Colin Newman , Graham Lewis en Robert Grey maken indruk. De stem van frontman Newman is uit duizenden te herkennen. Zijn melodieën zorgen er ook voor dat Wire altijd een toegankelijke popband blijft. Ook als de groep hun nummers omhult met galmende en donkere geluiden. Als een nieuwe, jonge band in 2016 met dit materiaal kwam, zou het een hype opleveren. (JE)