Een van de grootste clichés in de popjournalistiek is toch wel het zogenoemde ‘groeiplaatje’, dat bij elke draaibeurt beter wordt. Maar hoe noem je een cd die bij elke keer draaien mínder lijkt te boeien? Een goed voorbeeld is alvast het derde album van het Berlijnse Moderat, een bijzonder succesvol samenwerkingsverband tussen elektronica-duo Modeselektor en Sascha Ring, beter bekend als Apparat . Bij de eerste draaibeurt klinkt de combinatie van Moderselektors spaarzame techno en Rings zachtaardige R&B-vocalen interessant, bij vlagen zelfs intrigerend. Dat smaakt naar meer, denk je. Maar dat ‘meer’ komt maar niet. Belangrijkste reden is dat de meeste liedjes op III blijven voortkabbelen – met gekke, kekke en soms ook best mooie geluidjes – maar nooit opstijgen, zoals bij een genregenoot als Sohn . Het is geen toeval dat het sterkste (en tevens kortste) nummer, Running, sterk doet denken aan diens twee jaar eerder verschenen debuutplaat . Maar verder gaat III wat mij betreft de boeken in als… krimpplaatje? (RME)