Het muzikale basismateriaal van deze compositie wordt gevormd door een reeks volksliederen die de musicoloog Margaret Fay Shaw in de jaren dertig beluisterde, opschreef en publiceerde onder de inwoners van South Uist (Folksongs & Folklore of South Uist, Aberdeen University Press 1986, 3e editie). South Uist is een eiland in de Hebriden, een eilandengroep in de Atlantische Oceaan ten westen van Schotland. Het geluid en de even exotische als vertrouwde harmonie van de volksliederen van de Hebriden hebben tijdens een reis naar Schotland echt indruk op mij gemaakt. De huidige compositie vertegenwoordigt een verder onderzoek van Schotse volksliederen. Het gebruik van volksliederen in een symfonische context is problematisch omdat de liederen worden verwijderd van hun culturele oorsprong en in een stilistisch vreemde muzikale omgeving worden geplaatst. De integratie van volksmuziek in concertmuziek als citaat of inspiratiebron kent echter een lange traditie. Het lijkt belangrijk dat deze verbinding in gelijke mate rekening houdt met beide betrokken muzikale werelden: het volkslied, in die zin dat de authentieke melodie en harmonie ervan herkenbaar worden en merkbare invloeden uitoefenen op de symfonische structuur; van de kunstmuziek, in die zin dat het volkslied zich ondergeschikt maakt aan een overkoepelend formeel ontwerp en in de loop van de muzikale ontwikkeling in zijn concrete vorm terugwijkt en als het ware een voedingsbodem wordt voor nieuwe ideeën