Kees Schoonenbeek streeft er als componist naar om, binnen de mogelijkheden van het amateurorkest, een zekere vernieuwing te brengen in het repertoire van het blaasorkest. Zijn compositie Canzona per organo e orchestra a fiato of Canzona voor orgel en blaasorkest, kadert volledig in dit streven. Met de naam Canzona worden er vaak composities aangeduid waarin er twee groepen blaasinstrumenten tegenover elkaar geplaatst worden. In het werk van Kees Schoonenbeek is dit in zekere zin ook het geval daar het orgel vaak aanzien wordt als het grootste blaasinstrument. De tweede groep is dan een harmonie- of fanfareorkest. In deze compositie gaat Schoonenbeek echter een stapje verder daar het orgel ook optreedt als solist wat betekent dat dit instrument vaak op de voorgrond treedt waarbij de harmonie of fanfare dan een begeleidende rol te vervullen krijgen. Deze rolverdeling wordt echter regelmatig doorbroken door het orkest ook alleen te laten spelen of in dialoog met de solist. Canzona is een driedelig werk in de klassieke opeenvolging snel-langzaam-snel. Voor de snellere hoekdelen maakt de componist gebruik van een oorspronkelijke melodie terwijl het middendeel gebaseerd is op een beroemd thema uit de Baroktijd: La Folla, een melodie die vele componisten inspireerde tot het schrijven van variaties. Verder spreekt dit werk voor zichzelf. Het is een speel- en luisterwerk met als enige pretentie dat het met plezier gespeeld en beluisterd wordt