Variations on a Korean Folk Song is gebaseerd op een volkswijsje dat de componist leerde toen hij het Amerikaanse leger diende in Seoul, Korea. Het deuntje staat bekend als Arrirang, een lied over liefde en liefdesverdriet dat in vele variaties te vinden is, met een oorsprong die wel 1000 jaar terug kan gaan. In de herfst van 1966 zei Chance voor het Journal of Band Research : “Ik maakte kennis met het volkslied toen ik in Seoel, Korea, diende als lid van de Eighth US Army Band in 1958-59. Het deuntje is niet zo eenvoudig als het klinkt, en mijn fascinatie ervoor gedurende de tussenliggende jaren leidde ertoe dat het uiteindelijk werd gebruikt als thema voor deze reeks variaties". Arirang is een deuntje dat is gebaseerd op de pentatonische toonladder en dateert uit de 18e eeuw als een lied van liefde en liefdesverdriet. Het werd in de 20e eeuw gebruikt als verzetslied tijdens de Japanse bezetting van Korea, toen het zingen van patriottische liederen, waaronder het volkslied, strafbaar werd gesteld. Chance's reeks variaties, geschreven voor harmonieorkest in 1965, begint met de presentatie van de Arirangthema, en ontwikkelt zich door middel van vijf variaties. Het stuk wisselt af tussen snelle en langzame variaties, waarbij de laatste variatie wordt aangeduid met "Con Islancio" ("met onstuimigheid"), en het gebruikt een verscheidenheid aan maatsoorten en ritmische motieven om het thema te veranderen. Chance behoudt de oosterse invloed van het originele deuntje door zijn gebruik van de pentatonische toonladder, evenals prominent gebruik van verschillende percussie-instrumenten, zoals slaapblokken, cimbalen en een gong. Het stuk werd in 1966 bekroond met de Ostwald Award van de American Bandmasters Association