Het uitleggen van de betekenis van Machu Picchu begint met het herinneren van het Inca-rijk op zijn hoogtepunt, en zijn tragische ontmoeting met de Spaanse veroveraars. Het grote 16e-eeuwse rijk dat het grootste deel van het Andes-Zuid-Amerika verenigde, had als hoofdstad de gouden stad Cuzco. Onweerstaanbaar voor Francisco Pizarro, terwijl hij de stad van enorme hoeveelheden goud beroofde, verwoestte hij in 1533 ook de Zonnetempel van Cuzco, het heiligdom van de grondlegger van de Inca-beschaving. Terwijl die daad het einde van het grote rijk symboliseerde, herontdekte een archeoloog van de Yale Universiteit, Hiram Bingham, 378 jaar later 'Machu Picchu', een glorieuze Inca-stad op een bergtop die aan de aandacht van de indringers was ontsnapt. Op het centrale hoogtepunt van de stad staat het belangrijkste heiligdom, de Intihuatana, of ‘spanpaal van de zon’, een steenkolom die oprijst uit een blok graniet ter grootte van een vleugelpiano, waar een priester ‘de zon vastbindt aan de steen’ tijdens de winterzonnewende om de seizoensopbrengst te verzekeren. Het vinden van de laatst overgebleven Zonnetempel van een grote stad inspireerde de overtuiging dat de koninklijke afstammeling misschien tijdens de verovering van Pizarro naar deze heilige plaats was geslopen. Nadat ik deze opmerkelijke ideeën had overwogen, wilde ik die prachtige citadel muzikaal beschrijven en enkele van de mysteries uit het verleden van Machu Picchu opsporen. Drie belangrijke ideeën domineren het stuk: 1) de glinsterende gouden stad Cuzco in het dramatische landschap van de Andes, 2) de verwoestende kracht van een gewelddadige invasie, en 3) de heropkomst van de Inca-glorie toen de City in the Sky opnieuw haar hoogtepunt bereikte. voor de zon.