Over Earth, Water, Sun, Wind zegt Sparke: "Ik wou een werk dat uit vier delen bestond, en het thema dat van die vier delen één geheel moest maken, was dat van de vier elementen. De muziek van het eerste deel, Earth, is wat men noemt "pure muziek": muziek om de muziek, die niet per se een verhaal wil vertellen." "Het derde deel van de symfonie daarentegen, Sun, is echt een evocatie van een broeierig heet natuurlandschap. Beeld je de verzengende hitte van de Arizona-woestijn in... Een synthesizer stelt de hittegolf voor en begeleidt piccolo en een hoge fagot. Het hele orkest neemt over, uit hun akkoorden slaat de ondraaglijke hitte van de middagzon je in het gezicht. Trompetten geven zoemende insecten weer; zware, lage akkoorden leiden tot één enkele trompetklank. Deze beweging sterft weg met, opnieuw, fagot en synthesizer." "De laatste beweging, Wind, contrasteert de negatieve en positieve aspecten van het vierde element. In het begin voel je de dreiging: er is een storm op komst; zwierige motieven in de houtblazers beelden de destructieve kant van de wind uit. Tot de hobo een lieflijk thema inzet en de storm gaat liggen. Toen ik die melodie op papier zette, had ik een vlieger in gedachten, en een kind dat daarmee speelt: de wind heeft duidelijk ook positieve kanten... Het hele orkest pikt het hobothema op, maar de sfeer blijft onheilspellend. De dreigende motieven kondigen de storm een tweede keer aan, en dit keer barst die in alle geweld los. Ontzag voor de destructieve kracht van de natuurelementen en respect voor de grootheid ervan spreken uit dit laatste deel, dat na een laatste climax toch positief maar onverwacht eindigt