Op het grensvlak van jazz en hiphop is al veel interessante muziek gemaakt. Aanvankelijk waren het vooral ruimdenkende hiphoppers als Gangstarr en A Tribe Called Quest die een brug sloegen, maar de laatste jaren is er ook een omgekeerde beweging gaande. Voorbeelden zijn het Britse Portico en het Canadese BadBadNotGood. De drie grondleggers ontmoetten elkaar in 2010 in een jazzklasje in Toronto, maar deelden een voorliefde voor de hiphop van bijvoorbeeld Odd Future . Stond hun eerste album nog vol covers van onder meer Odd Future en A Tribe Called Quest, op III (2014) vonden ze hun eigen vorm. Die valt het best te omschrijven als razend spannende, jazzy instrumentale hiphop1 `. Op IV dekt die vlag de lading al niet meer volledig, want zijn er gastvocalen van Samuel T. Herring ( Future Islands ), rapper Mick Jenkins en r&b-zangeres Charlotte Day Wilson. Ze hebben absoluut meerwaarde, maar leggen het af tegen de bijdrage van stersaxofonist Colin Stetson in het waanzinnige Confessions Pt II. Niet slecht dit bandje, helemáál niet slecht. (RME)