Altijd jammer, als je een cd net te laat ontdekt voor je jaarlijstje. Zeker als blijkt dat de betreffende artiest al een indrukwekkende discografie heeft opgebouwd én haar jongste album achteraf gezien zeer hoge ogen had gegooid. Haley Bonar – over haar gaat het hier – maakt al muziek sinds begin deze eeuw, maar kwam pas een beetje op de radar in 2007, toen ze meewerkte aan Armchair Apocrypha van Andrew Bird . Sindsdien bracht de in Canada geboren singer-songwriter/multi-instrumentalist nog vier platen uit, met als voorlopig hoogtepunt Impossible Dream uit 2016. Tien indie-gitaarliedjes in de allerbeste traditie van Throwing Muses (Your Mom Is Right), Belly en, meer recent, Torres . Uitschieters zijn het voortrazende Kismet Kill en het shoegaze-achtige Skynz (let op de adrenaline-verhogende versnelling na pakweg tien seconden!). Maar eigenlijk kent Impossible Dream geen zwakke broeders. (RME)