‘Ik ben zelf eigenlijk meer een jazzpurist’, zegt het personage Sick Boy in Trainspotting – de cultklassieker die zich afspeelt in het Groot-Brittannië van begin jaren 80. In diezelfde tijd maakte Jah Wobble deel uit van Public Image Limited (PiL) , een legendarisch postpunktrio dat elkaar vond in een voorliefde voor reggae en dub. Dub bleef de basis voor zijn verdere carrière, gecombineerd met Arabische melodieën, zwoele vocalen, Afrikaanse percussie dan wel elektronische klanken. Maar kennelijk ging er in Wobble (echte naam: John Wardle) al die tijd óók een jazzpurist schuil. Die kwam al aan de oppervlakte op 7 (2012), waarvoor de bassist zich liet inspireren door fusionmuzikanten als Miles Davis en Donald Byrd . Daar borduurt Everything Is Nothing overtuigend op voort. Naast afrobeat-drummer Tony Allen en trompettist Sean Corby (die ook op 7 schitterde) is er een fraaie rol weggelegd voor Youth ; als bassist van Killing Joke was PiL een grote invloed, nu is hij als muzikant en medeproducer te horen op dit grotendeels instrumentale en opwindende album van zijn leermeester. (RME)