Wat een wonderlijke band is Crystal Castles toch. Producer Ethan Kath en zangeres Alice Glass vormden jarenlang een sinister elektroduo dat in cultkringen veel succes oogstte. Boegbeeld Glass vertrok in 2014, maar Kath besloot gewoon door te gaan. In de onbekende Edith Frances vond hij een nieuwe muze. Kan dat zomaar, een leadzangeres inwisselen? Het is onwerkelijk, maar het antwoord is ja. Vanaf het moment dat de rustige albumopener Femen wordt verstoord door de overstuurde electropop van Fleece weet je dat het goed zit. Dit is de duistere Crystal Castles waar veel mensen met open mond naar luisteren. De pompende beats en kapot geknipte samples houden je steeds bij de les. De zang van Frances sneeuwt regelmatig onder, maar weet toch evenwicht te bieden aan al het muzikale geweld. Haar abstracte teksten hebben een politieke inslag met verwijzingen naar de rechten van vrouwen, vluchtelingen en de LGBTQ-gemeenschap. De band voegt de daad bij het woord door de opbrengsten van Amnesty te doneren aan de mensenrechtenorganisatie met dezelfde naam. (JE)