De kracht van het Limburgse Epica is dat zij nimmer half werk leveren. Symfonische bombast, stoere metal en doorwrochte concepten domineren hun geluid al sinds debuut The Phantom Agony (2003). Toen dit aansloeg tot in Zuid-Amerika, werden de grotere budgetten die hieruit voortkwamen, door brein, grunter en gitarist Mark Jansen, onmiddellijk omgezet in het aantrekken van grote koren en orkesten. Zo werd het studiogeluid nog completer. En dan is er nog de bevallige frontvrouw Simone Simons die met haar krachtige mezzosopraan moeiteloos tegen de klippen op zingt. Het zevende studioalbum The Hologram Principle is weer een nieuwe kroon op hun oeuvre, of een nieuwe muzikale Hollywood-fantasyfilm waarin geen enkel groots, million dollar-effect wordt geschuwd. Orkesten gieren, koren brullen en de band beukt, terwijl Simons en Jansen respectievelijk zingen en grunten. Epica blijft daarin een stijlvaste maar ook onnavolgbare band. (MR)