De Amerikaanse zangeres Jillian Banks is een echte denker. Terwijl haar smaakvolle electropop uitnodigt tot dansen, zou je ook in een hoekje haar teksten kunnen bestuderen. Banks schrijft openhartig over zichzelf. Het kostte haar daarom flink wat moeite om haar debuut Goddess (2014) uit te brengen. Jezelf blootgeven, de interviews, het toeren; het was allemaal nieuw en vreemd. Het maken van tweede plaat The Altar ging haar naar eigen zeggen beter af. De albumtitel slaat op haar liedjes, die voortkomen uit haar persoonlijke heilige ruimte. Ja, tekstueel is ze nog steeds behoorlijk openhartig en hoogdravend. Muzikaal zijn er ook paralellen. De plaat is wederom geproduceerd door Al Shuxm, Sohn en Tim Anderson . De donkere toon van de muziek is dan ook niet veranderd. Ook laat Banks weer horen dat haar wendbare r&b-stem heerlijk samenvloeit met knorrende synthesizers. Het geheel is wel iets minder zwaar aangezet, minder toegankelijk ook. Banks en haar producers zijn spaarzaam met het vullen van sfeervolle liedjes. Dat geeft je als luisteraar meer ruimte om haar teksten tot je te nemen. (JE)