Is dit de plaat waarvan je hoopt dat onze eigen Anouk hem ooit zal maken? Rachael Yamagata is haar voor. Voor haar vierde album liet deze Amerikaanse singer/songwriter zich inspireren door een uitspraak van de koorddanser Philipe Petit die in 1974 op een koord de New Yorkse Twin Towers overstak. Toen men hem vroeg waarom hij dat deed, was zijn antwoord: ‘Er is geen waarom’. Dit gaf Yamagata de lef om haar muziek vrijer en impulsiever te benaderen. Met een geslaagd resultaat. Tightrope Dancer staat vol met zwoele bluesy pop met vleugjes gospel en soul. Haar donkere, gekartelde stem klinkt veelal omfloerst, maar ze kan volumineus (à la Anouk) uithalen. Zij wordt daarbij smaakvol begeleid. Alleen een gemeen vervormde elektrische gitaar dringt zich soms naast haar op. Een album dat zij voor zichzelf maakte, zonder waarom. Maar wel een verdomd goed album. (MR)