Cuba kan zich geen betere ambassadeur wensen dan Roberto Fonseca. De pianist toert onvermoeibaar de wereld over, maar keert altijd weer terug naar Havana. ‘Ik kan me niet voorstellen in een ander land te wonen dan Cuba’ zegt hij daar zelf over. Fonseca’s geluid heeft altijd al sterke Cubaanse elementen in zich gehad, maar dit album is een ware liefdesbrief aan zijn eiland. Fonseca dompelt zich helemaal onder in de Cubaanse muziekgeschiedenis. Elk nummer heeft een ander ritme, een andere stijl. Het album graaft ook diep in Fonseca’s eigen ziel. Zo is zijn eigen mambo een eerbetoon aan zijn moeder die hem verzekerde: ‘Een mambo dansen is dicht bij de hemel dansen’. Het afwisselende Abuc schiet van melancholieke luisterlieden (Tumbao De La Unidad, met een gastrol voor veteraan Eliades Ochoa ) naar hectische dansmuziek (de feestelijke opener Cubano Chant) en het bijna klassiek klinkende Contradanza Del Espíritu. Voor de liefhebbers van Cubaanse muziek komt dit album dicht bij de hemel. (PdK)