Iedereen die wel eens in Istanbul was, weet dat die stad uit vele lagen bestaat. De eeuwenoude miljoenstad was ooit hoofdstad van het Ottomaanse Rijk, startpunt van de Zijderoute, maar eerder nog Byzantium, de parel van het Romeinse imperium. Wanneer je luistert naar de muziek van zangeres Gaye Su Akyol (Istanbul 1985) klinkt dat soms als een opeenstapeling aan muziekstijlen. Als kind luisterde ze het liefst naar de smartelijke liederen uit het Turkse binnenland, maar als puber verloor ze haar hart aan Nirvana en Jefferson Airplane . Via die groep ontdekte ze ook surf en de psychedelische Turkse muziek uit de jaren 60. Al die smaken komen samen op dit debuutalbum dat bijna uit elkaar barst van de ambitie en creativiteit. Akyol wordt wel eens de ‘Turkse Björk ’ genoemd, maar de enige overeenkomst is dat deze twee dames zich weigeren te kooien. Je doet Gaye Su Akyol meer recht door de chanteuse te vergelijken met Istanbul zelf: spannend, charmant, gelaagd, een tikje onheilspellend maar vooral overweldigend. (PdK)